Diskografija je počela naglo da se razvija kada su notne zapise zamenile vinilne ploče – zvučni zapisi kao najvažniji proizvod u muzičkom poslu. Pločama je prethodila proizvodnja rolni za mehanička piana od kojih i potiče naziv “mehanička” koji se i danas koristi za određena autorskopravna ovlašćenja i naknade. Nasledile su ih kasete sa magnetnim trakama i optički diskovi. Razvoj digitalne distribucije (podrazumevajući i nelegalno deljenje i legalnu kupovinu pesama) doneo je drastične promene, zbog čega u poslovnom svetu naziv “diskografija” sve više bledi kao sinonim za muzičku industriju. Najveći prodavci muzike danas su digitalne internet platforme.
Zahvaljujući razvoju informaciono-komunikacionih tehnologija, koje su približile stvaraoce i publiku ali nisu sasvim eliminisale korisnike-posrednike u autorskopravnom odnosu, muzika je postala sveprisutna “roba” u životu savremenog čoveka. Budući istovremeno i proizvođač kulture i najmasovniji kulturni „proizvod“, muzika je stvorila trgovačka pravila koje su preuzele i druge umetničke i neumetničke delatnosti zasnovane na korišćenju autorskog i srodnih prava. Ova prava štite interese njihovih nosilaca na književnim, naučnim, stručnim i umetničkim delima, interpretacijama, fonogramima, videogramima, radijskim i televizijskim emisijama, bazama podataka, štampanim i izdanjima slobodnih dela.
Delatnosti zasnovane na korišćenju autorskog i srodnih prava nazivaju se “kreativne”, “kulturne”, “copyright” ili “content” industrije. To su izdavačke delatnosti (knjiga, časopisa i softvera), filmovi odnosno pokretne slike, televizijski programi i programi video produkcija, snimanje zvuka i delatnosti muzičkog izdavaštva, delatnosti proizvodnje i emitovanja programa, računarsko programiranje, arhitektonske i inženjerske usluge, oglašavanje, dizajnerske aktivnosti, fotografske aktivnosti, prevodilačke i interpretatorske aktivnosti, kreativne, umetničke i zabavne aktivnosti.
Osnovni tržišni mehanizam svih ovih delatnosti su autorsko i srodna prava koja, kao i sva druga prava intelektualne svojine, regulišu odnos prisvajanja nematerijalnih dobara, pri čemu se taj odnos uglavnom svodi na prisvajanje ekonomske vrednosti od korišćenja nematerijalnih dobara. Zbog toga su autorsko i srodna prava po sebi, nezavisno od robe u kojoj su opredmećena, predmet trgovine – prenosa ili ustupanja. Određena autorska i srodna prava pored imovinske, prenosive komponente, sadrže i moralnu (ličnu) komponentu, koja je neprenosiva.
Bez obzira da li su isključiva ili daju samo pravo na naknadu, autorsko i srodna prava važan su činilac “ekonomije zasnovane na znanju”, jer u kontekstu održivog ekonomskog razvoja, podstiču razvoj i promociju novih proizvoda i usluga, stvaranje i iskorišćavanje njihovog kreativnog sadržaja, povećavaju konkurentnost i zaposlenost i tako doprinose tehnološkom i kulturnom napretku društva. Njihova zaštita i pravilno korišćenje od velike su važnosti za uspešno poslovanje, gde sporovi ponekad nastaju samo iz razloga što odnosi među strankama nisu uređeni kvalitetnim ugovorom koji na jasan i precizan način uređuje prava i obaveze.